@fondofimpossibleeee

Bedenimin çevresinde yıllar boyu inşa etmiş olduğum ve yakında kapısıni tamamen içeriden kilitlemeyi düşündüğüm yalnızlık kadetralim, belki de şimdiye kadat başardığım tek iştir... Sorarlarsa, "Ne iş yaptın bu dünyada?" diye, rahatça verebilirim yanıtını: "Yalnız kaldım. Kalabildim! Altı milyarın arasına doğdum. Ve hiçbirine çarpmadan geçtim aralarından..."

ipeeeky :

aytenlikedi :

İyi ki doğdun güzel adam. Sen hep kalbimizdesin,sen hep 28'sin.🕊️💙

bu1ikilem :

senin gibisi bir daha gelir mi hiç zannetmiyorum

7117117117117 :

zeynebdemrtas :

Bir sargın umut yakaladım onu kuşandım. Serin mavi bir gökyüzü buldum onu kuşandım. Denize doğru sokaklar gördüm onları da kuşandım. Üstlerine üstlük seni kuşandım..

theliquidstation :

masumiyet muzesi

museum of innocence

aathw :

eylulkalpliadam :

Gittiğim şehirlere eklendin güzel Kastamonu.

dreamblogg :

paletteofrose :

let's have no regrets when today has gone by

recuerdos-s-deactivated20220104 :

Yollar önünde

Birisi var kalbinde

hollywoodruzgari :

itcazi :

munzevihali :

“Sevgili şair, belki de sen haklısın. Susmak en iyisi. Unutmak değil de belki hatırlamamak mümkündür.”

—

Kelebeğin Rüyası

nujo0m :

_lavart on instagram

Kendi yalnızlık okyanusuna can simidi olmadan, boğulmak üzere bırakmış bir insan, içindeki dibe sürüklenirken devirdiği her metrede sonsuz huzuru hissetmeye başlamışken, eğer tek bir salise pişmanlık duyarsa yalnızlığından, tek bir salise tereddüt ederse tercihinden, işte o an kişinin felaketi başlar. Panik acıyı getirir. Bir kuş gibi suyun içinde süzülen vücudu çirkenleşir, gerilir, kıvrılır, kontrolsüzce kasılır. Ve tercih ettiği yalnızlığın içinde kaybolmaktan korkan insanın en büyük acısı olan deliliğin başladığı noktadır. Daracık, nefesin bile zor alındığı, yerin metrelerce altındaki bir dehlizde, tonlarca havayı hatırlayıp nefes almamaya ve kalp krizi geçirecek kadar büyük bir panik yaşamaya benzer...