How can westerners see their 50% divorce rate and shrinking birth rates and suicide and drug use epidemic and not realize that the social conservatives were in the right?
Carlos That Notices Things (@BasQuetzal)
Sherlock: Being gay is a constant battle between "I wish to sit on a window bench with my lover, our legs tangling as we listen to the birds" and "Hey, let's go throw rocks at fascists" and I think that's very sexy of us.
John: If the window's open and you time it right, you can do both.
“I’ve always loved promises. They made reality seem less bleak.
When I was young I used to make my parents promise the impossible.
I’ll always be here
I’ll always be able to carry you
I’m always on your side
I knew they couldn’t hold these promises. But they made them anyways.
I wondered why. Why make promises you know are empty? And why did they matter to me?
But, truly, I already knew.
I knew that it’s wasn’t the promise I was fond of or that eased my anxiety
It was that, at the very least, my parents wanted to be all of those things for me forever. And there was something comforting in that.”
- S. C. C:
Sonic: Slash gamemode creative.
Tails: Dude, this isn't Min-
Sonic: *Starts levitating*
Mister Spock & James T. Kirk of Star Trek The Original Series. TOS based with influences from modern Trek: Discovery & Strange New Worlds Kelvin timeline interactions welcomed & encouraged
Verses for Discover, SNW, and Kelvin timeline available.
By Frost
Luffy, bored: Do you want to rob a sex shop? Penguin & Killer: Why? Luffy: Why not? 😈 Penguin, accepting that this is what they will do: I can't fight with that logic Killer, now used to it: Neither can I. Luffy, now motivated: Let's go! The surprise their partners had was more than pleasurable 😈
Josuke: Slash gamemode creative.
Okuyasu: Dude, this isn't Min-
Josuke: *Starts levitating*
Duanphen: How is everyone doing?
Five: Well I'm breathing
Einar: Setting the bar a little low, aren’t you?
Five: Better than Caleb anyways
Caleb: *having a panic attack* honestly fuck you
Keren: don't you ever want to talk about your feelings, Chai?
Chai: no
Justice: I do!
Keren: I know, Justice
Justice: I'm sad.
Keren: I know, Justice
Tybalt: I didn’t do it.
Gnomeo: then why are you laughing?
Tybalt: because whoever did it is a fucking genius.
MC: Slash gamemode creative.
Vincent: Dude, this isn't Min-
MC: *Starts levitating*
Εύχομαι να μπορούσες να με αγαπήσεις
Κάθομαι και ακούω ιστορίες ανθρώπων με ‘σένα, όλες διαφορετικές με το ίδιο όνομα.
Λένε πως τους έμαθες να γελούν και τους προστάτευες από κάθε κακό που κρύβει ο κόσμος και η παραξενιά του.
Και τους έλεγες ιστορίες από όταν ήσουν λέει μικρός και μάθαινες ποδόσφαιρο και έβγαινες στις αλάνες με τους φίλους σου.
Τους έλεγες για την πρώτη σου αγάπη και όταν γινόταν πια μεγάλοι, τους έπαιρνες και την «πρώτη» τους μπίρα.
Εμένα γιατί δεν μου τα έκανες αυτά;
Εγώ σε θυμάμαι μια ζωή υπαρκτό αλλά ποτέ παρών. Σε θυμάμαι να έρχεσαι σπίτι και να χτυπάς το χέρι στο τραπέζι γιατί το φαγητό δεν ήταν έτοιμο.
Σε θυμάμαι να ξεχνάς γιορτή και γενέθλια και να προσπαθείς να τα λύσεις όλα με ένα «σου πήρα δώρο».
Σε θυμάμαι να μαλώνεις πολύ και να φωνάζεις.
Και εδώ που τα λέμε, εγώ δεν σε θυμάμαι γενικά.
Ήσουν αλλού.
Εμένα δεν μου είπες ιστορίες.
Εμένα δεν μου κέρασες την πρώτη μου μπίρα.
Εμένα δεν ερχόσουν να με πάρεις από το σχολείο.
Ούτε ερχόσουν στις παραστάσεις μου και φώναζες «Είμαι περήφανος για σένα».
Γιατί εμένα δεν μου τα έκανες όλα αυτά μπαμπά;
Δεν ήμουν η κόρη που ήθελες;
Ήμουν πολύ απαιτητική;
Ήμουν πολύ φασαριόζα;
Έκλαιγα πολύ;
Δεν ήθελες εμένα για κόρη σου;
Και οι άλλοι πατεράδες, γιατί ήθελαν τις κόρες τους μα στον δικό μου δεν αρκούσα;
Που ήσουν μπαμπά όταν πήρα το πρώτο 10;
Που ήσουν μπαμπά όταν πρώτο ερωτεύτηκα;
Που ήσουν μπαμπά όταν ξενυχτούσα πάνω από τα βιβλία για να κάνω εσένα και την μαμά περήφανους;
Που ήσουν μπαμπά όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο;
Που είσαι τώρα μπαμπά;
-φανερώθηκα
Neville: I just stubbed my toe.
Neville: Did I scream and cry like a baby?
Neville: No, of course not.
Neville: A baby does not have the lung capacity to do what I just did.
“For even as love crowns you so shall he crucify you” - The Prophet
Manga Source: Hikaru ga Shinda Natsu
Chat: Goddess Sora!
Sora: I'm not a Goddess! Will you please listen? I am not a Goddess, do you understand?! Honestly!
Chat: Only a true Goddess denies her divinity.
Sora: What?! Well, what sort of chance does that give me? All right! I am the Goddess!
Chat: She is! She is a Goddess!
MC: Slash gamemode creative.
Mammon: Dude, this isn't Min-
MC: *Starts levitating*
There is a ruthlessness to life. It seems to lack balance--and in its particulars, it does. None of us is able to stand far back enough from life to see the balance that somehow exists. The child is never who the parent wants them to be, and they must not be. Even if a daughter accepts the lessons of her father, she will turn into a creature he didn't expect. But that is entirely necessary. That is how the world changes, how values and criticisms evolve and change. A child must follow the rules of her own being. A parent can never truly understand what those values or rules are. A child is an alien to the parent, which hurts the parent a little. The child's whole life can feel like a betrayal. But life is not a betrayal of life.
Sheila Heti, “Pure Color”
